Obiektyw wprowadzony na rynek w 2004 roku, jest kolejnym dziewięćdziesięciomilimetrowym makroobiektywem Tamrona (seria ta, wprowadzona przez Tamrona pod koniec lat siedemdziesiątych XXw., stała się wizytówką tego producenta). Nowy obiektyw należy do serii Di ( Digitally Integrated) - jest zoptymalizowany pod kątem wykorzystania z lustrzankami cyfrowymi, ale doskonale spisuje się także z aparatami na film. Jest wykorzystywany zarówno jako makroobiektyw, jak i obiektyw portretowy.
Dziewięćdziesiątka Tamrona charakteryzuje się doskonałą jakością odwzorowania - jest ostra i kontrastowa w całym zakresie odległości ogniskowania, idealnie odwzorowuje kolory, jest także odporna na odblaski. Maksymalnie przymknięta przysłona (f/32) zapewnia w razie potrzeby dużą głębię ostrości. Maksymalne odwzorowanie (1:1) jest uzyskiwane z odległości 29cm od płaszczyzny filmu (ok. 9cm od przedniej soczewki), co ułatwia oświetlenie planu (w krótszych, 50-cio milimetrowych makroobiektywach odległość ta bywa nawet o połowę mniejsza, co nierzadko stwarza poważne problemy z oświetleniem). 9-listkowa przysłona zapewnia niemal dokładnie okrągły otwór, gwarantując ładne odwzorowanie nieostrych odblasków i żródeł światła w kadrze ( bokeh).
